Gradówka (gr. chalazion) jest guzkiem, który rośnie na powiece, częściej na górnej. Inaczej nazywana jest torbielą gruczołów Meiboma. Gruczoły Meiboma to bardzo małe narządy położone na wewnętrznej powierzchni powieki (tej przylegającej do gałki ocznej) i produkujące oleisty płyn wchodzący w skład łez. Gruczoły Meiboma mają niewielkie ujścia/przewody odprowadzające produkowany w nich oleisty płyn. Kiedy dochodzi do zablokowania tych przewodów, oleisty płyn nie może zostać odprowadzony i gromadzi się powodując powiększanie się gruczołu. To bardzo powszechny stan dotyczący obu płci, w równym stopniu. Częściej jednak jest spotykany u dorosłych niż u dzieci. U osób, u których raz pojawiła się gradówka jest duże prawdopodobieństwo wystąpienia tego stanu ponownie w przyszłości. Czynnikami powodującymi blokowanie przewodów w gruczołach Meiboma i prowadzący do powstania gradówki są niewystarczająca higiena powiek oraz infekcje miejscowe. Gradówka tworzy się w przeciągu kilku tygodni i zazwyczaj nie powoduje bólu ani innych dolegliwości. Sporadycznie powiększa się do takich rozmiarów, że uciska gałkę oczną i wpływa na widzenie. Jeśli dojdzie do zakażenia w gradówce, staje się ona zaczerwieniona, opuchnięta i bolesna.
Zabieg operacyjny:
Operacja może zostać wykonana w trybie pobytu jednodniowego, co oznacza, że pacjent może zostać wypisany do domu tego samego dnia. Wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym, podawanym za pomocą niewielkiego wstrzyknięcia do powieki w miejscu wykonywania zabiegu (dokładnie ten sam rodzaj znieczulenia, jaki dentyści stosują podczas leczenia zębów). Pacjent może odczuwać, że w operowanym miejscu coś się dzieje, jednak nie czuje żadnego bólu. Czasem stosuje się miejscowo także kremy znieczulające w celu zminimalizowania dyskomfortu związanego z zastrzykiem. Jeśli gradówka jest stosunkowo niewielka, może zostać usunięta przez małe nacięcie na wewnętrznej powierzchni powieki. Powieka zostaje wywinięta tak, abym miał dostęp do jej wewnętrznej powierzchni a na szczycie gradówki wykonuje się małe nacięcie (ok. 3 mm).W ten sposób usuwa się guzek a poprzez zastosowanie ucisku nie dopuszcza się do krwawienia, które mogłoby się pojawić w związku z operacją. Zwykle nie ma potrzeby zakładania szwów, a jako że nacięcie wykonane było po wewnętrznej stronie powieki, jest niewidoczne i efekt kosmetyczny jest doskonały. Jeśli gradówka jest duża i naciska na skórę powieki, usuwa się ją zazwyczaj poprzez małe nacięcie na przedniej powierzchni powieki. W tym przypadku ma ono również długość ok. 3 mm i jest wykonywane na szczycie gradówki. Po usunięciu guzka, ewentualne krwawienie z operowanego miejsca zatrzymuje się za pomocą ucisku. W miejscu nacięcia zakłada się bardzo cienkie (ledwie widoczne) szwy, które zapewniają bardzo dobry efekt kosmetyczny po ich usunięciu, czyli po około pięciu do siedmiu dni po zabiegu.
Czy istnieją inne rozwiązania:
Stosowanie ciepłych okładów na powiekach (cztery do sześciu razy dziennie przez 10 do 15 minut na każdy okład) w połączeniu z bardzo delikatnym masażem powieki, na której pojawiła się gradówka prowadzi niejednokrotnie do udrożnienia przytkanego przewodu gruczołu Meiboma. Oleisty płyn wycieka i gradówka znika. Jeśli w okolicy gradówki pojawi się infekcja, można ją wyleczyć stosując miejscowo maść z antybiotykiem przez około pięć do siedmiu dni. W ten sposób zmniejszy się też obrzęk a w konsekwencji przewód gruczołu Meiboma zostanie udrożniony i oczyszczony ze zgromadzonego tam oleistego płynu. W niektórych przypadkach leki przeciwobrzękowe (takie jak sterydy) stosowane w zastrzykach w okolicy gradówki mogą zmniejszyć obrzęk wywołany przez gradówkę w tym miejscu i ostatecznie pomóc udrożnić przewód gruczołu Meiboma. Tego rodzaju leczenie zachowawcze jest często skuteczne. Jednak jeśli nie udaje się w ten sposób wyleczyć gradówki, lub jeśli jest zbyt duża, lub jeśli nawraca wielokrotnie pomimo początkowych dobrych efektów leczenia, operacja staje się jedyną odpowiednią metodą.
Przed operacją:
Pacjenci mający problem z ciśnieniem krwi, sercem lub płucami powinni zgłosić to przed zabiegiem. Należy zabrać leki ze sobą a pacjenci zażywający aspirynę lub inne leki przeciwkrzepliwe powinni poinformować mnie o tym fakcie. Na tydzień przed planowaną operacją należy je odstawić, jako że aspiryna powoduje rozrzedzenie krwi i może powodować krwawienie. W czasie wizyty kwalifikacyjnej przeprowadzam z pacjentem wywiad pod kątem przebytych chorób oraz specjalne testy potwierdzające właściwe przygotowanie pacjenta tak, aby operacja była jak najbardziej bezpieczna. Wyjaśnię też przebieg operacji i poproszę o wypełnienie formularza zgody. Przed podpisaniem zgody na operację należy się upewnić, że wszystkie przekazane informacje na temat problemów zdrowotnych, możliwych i sugerowanych metod leczenia oraz potencjalnego ryzyka są w pełni zrozumiałe. Wszelkie tkanki, które pozostaną po badaniach są utylizowane.
Zalecenia po zabiegu:
Po usunięciu gradówki większość pacjentów odczuwa bardzo niewielki dyskomfort w oku, który można w prosty sposób wyeliminować za pomocą środków przeciwbólowych. Po operacji można się normalnie myć, kąpać i brać prysznic, ale nie wolno dopuścić do tego, by woda dostała się do oka przez ok 7 dni. Podczas mycia włosów należy odchylić głowę do tyłu. Nie można wykonywać makijażu na powiekach przez ok. tydzień po operacji. Zwykle pacjent może wrócić do domu w dniu operacji, zaopatrzony w krople i maści do oczu Stosuje się je w celu zapobiegania zakażeniom i obrzękom oka. Jeśli na powiece zostały założone szwy, usuwa się je po pięciu do siedmiu dni po operacji. Na 2-4 tygodnie po zabiegu wyznacza się wizytę w oddziale ambulatoryjnym w celu sprawdzenia stanu powiek.
Jeśli po powrocie do domu pacjent odczuwa delikatny dyskomfort lub ból w zoperowanej okolicy, powinien przyjmować dwa leki przeciwbólowe w odstępie sześciu godzin. Lepiej stosować paracetamol niż aspirynę, która może powodować krwawienie. Zoperowane oko zostanie przykryte opatrunkiem oraz osłoną ochronną z tworzywa sztucznego. Opatrunek uciska delikatnie oko, aby zapobiegać jakimkolwiek miejscowym niewielkim krwawieniom. Może zostać usunięty po sześciu do ośmiu godzin po operacji. Dzień po operacji można zacząć prowadzić samochód. Po usunięciu opatrunku można wrócić do noszenia okularów. Jeśli pacjent używa soczewek kontaktowych, może je zacząć nosić w operowanym oku po ok. tygodniu od operacji. Powrót do lekkiej pracy należy zaplanować na jeden lub dwa dni po operacji, do ciężkiej/fizycznej pracy na siedem do dziesięciu dni po operacji.
Możliwe powikłania:
Usunięcie gradówki jest prostą i bezpieczna metodą. Powikłania zdarzają się rzadko i bardzo rzadko mają poważny charakter. W operowanej okolicy może wystąpić niewielkie krwawienie, które w prosty sposób można zatrzymać za pomocą delikatnego ucisku. Niezwykle rzadko do rozwiązania problemu konieczna jest kolejna operacja. Równie rzadko dochodzi do zakażenia operowanego miejsca. Jeśli jednak do tego dojdzie, potrzebne będą krople do oczu z antybiotykiem oraz, być może, antybiotyk doustny.
Największym problemem związanym z usunięciem gradówki jest niedokładne wycięcie zmiany. W takim przypadku okolica gradówki staje się bliznowata i nierówna powodując niekiedy znaczący dyskomfort oka. Takie sytuacje mają miejsce bardzo rzadko, jednak wymagają kolejnej operacji w celu usunięcia resztek gradówki oraz bliznowatej tkanki wokół niej.
Podsumowując, efekty usunięcia gradówki są znakomite. Jednak nawet po udanym zabiegu na oku może pojawić się kolejna gradówka (osoby, które miały gradówkę są bardziej narażone na jej ponowne wystąpienie w przyszłości), a wtedy potrzebna jest kolejna operacja.

Typ opcji Cena
Usunięcie gradówki powiekowej - dorosły od 700zł
Usunięcie gradówki powiekowej - dziecko od 1700zł

Odwinięcie powieki ma miejsce wtedy, kiedy dolna powieka odchyla się na zewnątrz tak, że jej brzeg nie przylega, ale odstaje od powierzchni gałki ocznej. Wewnętrzna strona powieki może być zaczerwieniona i spuchnięta z powodu wysychania, możemy mieć także do czynienia ze śluzową wydzieliną i strupami na powiekach. Oko może łzawić, ponieważ kanaliki łzowe przesuwają się i nie są w stanie odprowadzać łez.
Co powoduje odwinięcie powieki?
Najczęstszą przyczyną są zmiany związane ze starzeniem, które powodują, że powieki wiotczeją. Jeśli oko łzawi w związku z odwinięciem powieki, ciągłe wycieranie go może powodować dalsze odsuwanie się powieki od gałki ocznej. Do odwinięcia powieki może prowadzić także obkurczona z wielu różnych powodów skóra dolnej powieki. Ektropion może być również wynikiem porażenia nerwu twarzy, na przykład w objawie Bella.
Ciężki guzek lub torbiel na powiece także mogą spowodować jej odwinięcie. Zwykłe badanie powieki pozwoli lekarzowi na określenie przyczyny i optymalnego leczenia.
Jakie są metody leczenia odwinięcia powieki?
Ektropion może stać się mniejszy wraz z ustępowaniem objawu Bella lub po usunięciu masywnego guzka czy torbieli z powieki. Leczenie za pomocą maści i kropli do oczu może poprawić stan powieki poprzez zredukowanie zapalenia na jej wewnętrznej powierzchni. Wycieranie oka powinno odbywać się w kierunku do góry i do wewnętrznego kącika, aby nie dopuszczać do dalszego rozciągania powieki. Należy chronić skórę powieki stosując wazelinę lub kremy nawilżające. Jeśli odwinięcie powieki prowadzi od innych problemów, operacja może być właściwym rozwiązaniem. Większość operacji odwinięcia powieki odbywa się w znieczuleniu miejscowym i trybie jednodniowym.
Jakie rodzaje zabiegów mogą być stosowane w przypadku odwinięcia powieki?
Kauteryzacja punktów łzowych: To metoda stosowana w przypadku łagodnego odwinięcia w wewnętrznym kącie powieki. Może być połączona z operacją metodą „jednego cięcia” w celu powiększenie wejścia do kanalika łzowego, jeśli jest zbyt wąskie. Może zostać przeprowadzona na dwóch powiekach dolnych jednocześnie. Pacjent w pozycji leżącej przyjmuje znieczulające krople do oczu. Powieki są dezynfekowane z użyciem roztworu antyseptycznego zawierającego jodynę. Podaje się znieczulenie miejscowe w formie zastrzyku do wewnętrznego kąta powieki. Przez krótką chwilę odczuwalne jest ukłucie. Od tej pory powieka jest zdrętwiała. Za pomocą cienkiego kautera wykonuje się drobne oparzenia po wewnętrznej stronie powieki. Pacjent może słyszeć buczenie. Drobne oparzenia powodują kontrolowane powstawanie blizn na wewnętrznej powierzchni powieki, co prowadzi do przywrócenia jej na miejsce. W przypadku zabiegu metodą „jednego cięcia” w wejściu do kanalika łzowego umieszcza się cienką sondę, której zadaniem jest rozciągnięcie go. Wtedy wykonuje się niewielkie cięcie, aby powiększyć kanalik. Środki antyseptyczne są zmywane z oka, do którego podaje się maść z antybiotykiem, na końcu zakłada się osłonkę ochronną na oko. W przypadku operacji na obu powiekach jednocześnie tylko jedno oko zostanie zakryte. Pacjent może wtedy usiąść wygodnie i powinien odpoczywać przez około pół godziny. Pacjent po zabiegu nie powinien prowadzić samochodu. Powinien odpoczywać przez kilka godzin zanim powróci do normalnych czynności. Powieka może być sina, opuchnięta i obolała przez kilka dni. Łzy mogą być zabarwione krwią przez około dzień.
Plastyka środkowej części powieki (wycięcie romboidalnego płata spojówki): W trakcie tego zabiegu wycina się niewielki fragment tkanki w kształcie rombu z wewnętrznej powierzchni powieki w jej wewnętrznym kącie. Następnie zakłada się szwy likwidujące odwinięcie. Czynności po zabiegu przypominają te omówione przy opisie kauteryzacji, jednak w tym przypadku okres gojenia może trwać do dwóch tygodni. Szwy rozpuszczą się samoistnie po upływie kilku tygodni, ale w razie potrzeby mogą także zostać usunięte.
Skrócenie poziome powieki: Fragment powieki w pobliżu jej zewnętrznego kąta oka jest wycinany, następnie zakłada się szwy. W ten sposób skraca się powiekę na szerokości i likwiduje problem odwijania. Twarz pacjenta jest dezynfekowana za pomocą środków antyseptycznych i zakrywana sterylnym obłożeniem. W większości przypadków użyte szwy same się rozpuszczają. Wizyta kontrolna będzie konieczna w celu sprawdzenia stanu powieki. Powieka może być sina, opuchnięta i obolała przez około tydzień. Sporadycznie zdarza się, że szwy drażnią oko i w takim przypadku mogą zostać usunięte. Jednym z efektów poziomego skrócenie powieki może być wrażenie, że powieka stała się krótsza. Oko jednak zazwyczaj wygląda lepiej, ponieważ nie występuje już odwinięcie.
Plastyka T: Ten zabieg to połączenie plastyki środkowej części ze skróceniem poziomym powieki. Tkanka usuwana jest z wewnętrznego kąta powieki.
Plastyka kąta szpary powiekowej: Wewnętrzne katy górnej i dolnej powieki są ze sobą łączone za pomocą cienkich szwów. W ten sposób dolna powieka zostaje uniesiona i przestaje się odwijać. Może to pomóc chronić oko, które jednocześnie będzie wydawało się delikatnie krótsze. Jednak zazwyczaj wygląda lepiej niż przed operacją, ponieważ zaczerwienienie i łzawienie ustępują. 
Co dzieje się po operacji?
Opatrunek na oku powinien zostać na miejscu przez minimum 4 godziny – w ten sposób zasinienie będzie mniejsze.
Nie należy przejmować się obecnością krwi na opasce po jej usunięciu. Powieki należy delikatnie przemyć jałową wodą lub solą fizjologiczną z użyciem wacika bawełnianego bądź chusteczki. Powieki mogą być sine i spuchnięte prze około tydzień, jest to normalny stan po operacji.
Jeśli powieki bolą po ustaniu działania znieczulenia, należy zażyć lek przeciwbólowy typu Paracetamol lub Ibuprofen. Dyskomfort zazwyczaj znika po jednym lub dwóch dniach. Na oku i na szwach należy stosować maść, zgodnie z zaleceniami. Często używam rozpuszczalnych szwów na powiekach. Nie muszą być one zdejmowane, wypadną same po kilku tygodniach.
Jakie jest ryzyko związane z operacyjnym leczeniem odwinięcia powieki?
Dość często wystąpi krótkotrwały dyskomfort i siniaki na powiekach. Infekcje powiek są niezwykle rzadkie i rzadko zdarza się, że szwy się poluzują. Równie rzadko nastąpi nawrót ektropionu wymagający kolejnej operacji. W zależności od indywidualnych cech pacjenta mogą utworzyć się blizny na powiekach. Wyjątkowo może powstać ziarniniak – niewielki guzek, który powstaje w związku z reakcją ciała na szwy. Może się cofnąć samoistnie lub wymagać interwencji chirurgicznej.
Prawidłowe i staranne wykonanie zabiegu redukuje do minimum ryzyko możliwych powikłań. 

Typ opcji Cena
Korekcja podwinięcia lub odwinięcia powieki od 1700zł

Jeśli na powiece pojawi się guzek, zaleca się usunięcie go. Wiele guzów powiek to łagodne zmiany, które nie muszą być usuwane, jednak w przypadku niektórych lekarz może podejrzewać poważniejsze schorzenia. Usunięcie nieprawidłowych zmian powiekowych pozwala na wysłanie materiału do badania histopatologicznego w celu postawienia właściwej diagnozy i ustalenia odpowiedniego planu leczenia. Zwykle usunięcie zmiany jest wskazane także ze względu na jej nieestetyczny wygląd. Wycięcie guzów odbywa się w znieczuleniu miejscowym, w trybie jednodniowym. Ilość operacji koniecznych do przywrócenia właściwego stanu powieki zależy od rozmiarów, umiejscowienia i charakteru zmiany. Przed operacja omawiam te kwestie z pacjentem. Konieczna może być wizyta kontrolna dzień lub dwa po operacji.
Czego pacjent może się spodziewać w dniu operacji?
Pacjent otrzyma krople do oka, które mogą spowodować uczucie pieczenia przez chwilę, ich celem jest znieczulenie powierzchni oka. Znieczulenie miejscowe podawane jest w formie kropli i zastrzyku w powiekę. To także może zapiec na kilka sekund, ale kiedy to wrażenie minie, pacjent nie powinien już odczuwać bólu. Odczuwanie dotyku zwykle zostaje zachowane o czym należy pamiętać i nie bać się tego. Oczyszczam miejsce operacji za pomocą sterylnego roztworu z jodyną. Głowa zostaje osłonięta, żeby utrzymać sterylność. Rozpoczynam zabieg i zazwyczaj używam podczas niego specjalnego światła, dzięki któremu lepiej widzę operowane tkanki. Światło może się wydawać bardzo jasne na początku, jednak po chwili szybko się do niego przyzwyczajamy.
Jak wspomniałem można odczuwać pewne ruchy, ale nie czuje się bólu. Jeśli jednak odczuwalne jest coś więcej, należy mnie poinformować, dawka znieczulenia miejscowego może być zwiększona.
W czasie operacji pacjent może słyszeć różnorodne odgłosy brzęczenia i szumy wydawane przez używane narzędzia. Pod koniec zabiegu na oko nakładana może być maść, następnie zakłada się opatrunek i czasem osłonkę. Informuję pacjenta o tym, kiedy należy ją zdjąć oraz wypisuje receptę na krople do stosowania po zdjęciu osłonki.
Większość małych guzów na powiekach to łagodne zmiany i łatwo usunąć je w całości. Jednakże, nawet guz wyglądający na łagodny może być nowotworem złośliwym, dlatego też, żeby móc wykluczyć taką ewentualność, należy zbadać jego komórki pod mikroskopem (analiza histopatologiczna).
Leczenie zmian powiekowych zależy od diagnozy ustalonej na podstawie biopsji. Łagodne zmiany są wycinane, wykonuje się przy tym pełną rekonstrukcje tkanek używając do tego bezpośredniego łączenia, płatów skórnych lub przeszczepów. Nowotwory złośliwe mogą wymagać leczenia uzupełniającego w postaci radioterapii lub chemioterapii po operacji wycięcia, w zależności od postawionej diagnozy.
Usunięcie guza powieki jest często wykonywane w znieczuleniu miejscowym, często z pomocą narzędzi powiększających w postaci lupy chirurgicznej na okularach, umożliwiającej założenie bardzo cienkich prawie niewidzialnych szwów. Wyniki badania histopatologicznego (badania komórek) są zazwyczaj dostępne w przeciągu tygodnia, jeśli chirurg uzna to za konieczne.
Pielęgnacja powieki po zabiegu:
Po zdjęciu osłonki wokół oka mogą być widoczne ślady zaschniętej krwi i śluzu. Powieki mogą być sine i spuchnięte. W przypadku operacji górnej powieki, dolna także może być sina. Widzenie może być nieostre z powodu maści i śluzu znajdujących się w oku. Obrzęk może się pogorszyć w drugiej dobie po operacji, zanim zacznie się wchłaniać.
Bardzo ostrożnie należy zmyć ślady krwi wokół oka i rany. Nie należy czyścić samej rany, ponieważ najprawdopodobniej spowoduje to jej pęknięcie (szwy najczęściej używane podczas operacji rozpuszczają się po upływie kilku tygodni i mycie z użyciem wody przyspieszy ten proces). Należy zachować ostrożność i unikać jakiegokolwiek ucisku na ranę, ponieważ zwiększy to ryzyko jej pęknięcia. Pacjent najprawdopodobniej zostanie umówiony na wizytę w klinice tydzień po operacji, w celu zdjęcia szwów.
Pacjent może otrzymać receptę na krople i maść z antybiotykiem, należy stosować te preparaty zgodnie z zaleceniami.
Co należy zrobić, jeśli przyjmuję aspirynę lub warfarynę?
Aspiryna i warfaryna zwiększają prawdopodobieństwo krwawienia w czasie operacji oraz zasinienia. Pacjent przyjmujący aspirynę regularnie, powinien odstawić lek dwa tygodnie przed operacją. Należy skonsultować się ze mną oraz z lekarzem który zalecał te leki w przypadku jakichkolwiek wątpliwości w tej kwestii. Warfaryna powinna być odstawiona jedynie, jeśli tak zalecę, należy jednak upewnić się, że poinformowano mnie o fakcie przyjmowania leku przed operacją.
Ile czasu upłynie zanim powieka całkowicie się zagoi?
Zazwyczaj powieka jest zagojona po upływie tygodnia lub dwóch. Do tego czasu może być sina. Jeśli operacja polegała na korekcji zaburzeń położenia powiek, efekt końcowy może zostać osiągnięty po kilku miesiącach.
Jakie mogą być powikłania?
Powieki mogą być sine i opuchnięte. Ten stan poprawi się w ciągu pierwszych dni lub tygodni. Bardzo rzadko w ciągu 24 godzin po zabiegu występuje krwawienie do oczodołu. Jest to bolesne i może wiązać się z poważnym uszkodzeniem wzroku. Jeśli pacjent odczuwa silny ból oka po korekcji powiek, powinien natychmiast skontaktować się z okulistą. Rzadko dochodzi także do zakażenia rany, które może prowadzić do jej pęknięcia.

Typ opcji Cena
Usunięcie małej zmiany powiekowej (brodawki) od 500zł